Als diabetes niet of onvoldoende behandeld wordt, ontstaat er een abnormale bloedsuikerwaarde. Deze verhoogde of verlaagde waarde kan leiden tot een hyperglycemie of hypoglycemie in een acute/kortdurende fase. Als deze abnormale waarde lang blijft aanhouden kunnen er chronische complicaties ontstaan. Hieronder worden enkele chronische complicaties besproken. 

 

1. Macro-angiopathie en micro-angiopathie

Door een langdurige ontregeling van de bloedsuikerwaarde kan er beschadiging van de grote (macro) en de kleine (micro) bloedvaten optreden. Extra nadelig is, dat diabetes type 2 vaak gepaard gaat met overgewicht, hoge bloeddruk en abnormale vetgehalten in het bloed. Al deze factoren worden beschouwd als cardiovasculaire risicofactoren. Door het ontstaan van verkalking in de bloedvaten zullen de vaten (deels) dichtslibben, wat ernstige aandoeningen kan veroorzaken. 

 

Complicaties bij de grote bloedvaten komen voornamelijk voor ter hoogte van het hart, de hersenen en de grote slagaders van de onderste ledematen. Door een vernauwing bijvoorbeeld in de hartslagader kan er een angina pectoris ontstaan of zelfs een hartinfarct wanneer de bloedtoevoer naar de hartspier volledig belemmerd wordt. Wanneer de vernauwing plaatsvindt in de slagaders richting het hoofd en de hersenen, kan dit leiden tot een hersenbloeding of een herseninfarct. Pijnklachten in de kuit, dijbeen, of bil tijdens het lopen, maar die onmiddellijk verdwijnen tijdens rust, kunnen wijzen op vernauwingen ter hoogte van de lies of de benen.

 

De ogen en de nieren zijn de meest voorkomende organen die worden aangetast ten gevolge van een slechte bloedvoorziening.

Op het ogenblik dat diabetes wordt vastgesteld, lijkt reeds 20% van de patiënten letsels te hebben aan het netvlies. Deze letsels zijn onomkeerbaar. Ook de nieren kunnen grote schade oplopen. Hierbij worden de belangrijkste functies van de nieren verstoord waardoor het bloed niet voldoende gefilterd kan worden. Het is een sluipende aandoening waarbij de nierfilters meer en meer beschadigd raken.

 

2. Neuropathie

Bij neuropathie gaan de zenuwen overgevoelig of net ongevoelig worden. Symptomen die hier kunnen voorkomen zijn: verminderde gewaarwording, pijnsensaties en paresthesieën. Het motorische (parese) en het autonome zenuwstelsel (orthostatische hypotensie, blaasretentie, enzovoort) kunnen aangetast worden. Neuropathie kan voorkomen of afgeremd worden door middel van een goede regeling van de glycemie. In een vroeg stadium kan regressie verkregen worden, maar gevorderde neuropathie is onomkeerbaar. De kans op het verkrijgen van een 'diabetische voet' wordt verhoogd door de aanwezigheid van een gestoorde zenuwfunctie in combinatie met perifeer vaatlijden.

 

3. Diabetesvoet 

Bij het ontstaan van een diabetesvoet is er meestal voorafgaand sprake van een gestoorde zenuwfunctie (neuropathie). Door de beschadiging van de zenuwen is er een verminderde pijnsensatie in de tenen, voeten en benen. Door de verstoorde gevoelswaarneming ter hoogte van de voeten kunnen er traumata ontstaan zonder dat de patiënt deze voelt. Dit in combinatie met een slechte wondheling omwille van de diabetes, kan een diabetes voet in de hand werken. Dit kan grote gevolgen zoals amputatie hebben indien dit niet goed behandeld wordt.